In 1979 ben ik met mijn ouders en mijn broers en zussen verhuisd naar een benedenwoning in de Nannostraat. Daar ben ik altijd gebleven. Nu heb ik zelf drie kinderen en mijn moeder woont nog steeds bij ons. Die oude woning was echt op. Er waren wel wat dingen vernieuwd, maar de verwarming deed het niet goed en het tochtte. Wij waren een van de eersten die verhuisden naar de nieuwbouw.
We hebben een maisonnette met een kamer beneden en boven vier kamers. We hebben geen tuin, maar wel een terras. Mijn moeder zit daar graag. Er is vrij uitzicht op het groen langs de metro. Bij ons vorige woning zat je in een straatje en keek je uit op andere huizen. De nieuwe woning is netjes, we hebben geen vochtproblemen, het is goed geïsoleerd en er is vloerverwarming.
Dat was wel even doorbijten, met al die vrachtwagens in de buurt. Maar we zijn erdoor gekomen.
Ik ben hier opgegroeid, het is echt mijn buurt. Ik ging naar de Klaas de Vriesschool, die is later samengegaan met de Bos en Lommerschool. Als kind speelde ik op het veldje waar wij nu wonen. Niemand had daar last van. Jongeren krijgen tegenwoordig al op hun 16e een scooter, dat hadden wij vroeger niet. Met mijn jongste zoon van 7 ga ik na mijn werk vaak voetballen op het Cruyff Court. Ik heb ook meegedaan met de Kolenkit Cup. Ik kwam langs en ze vroegen of ik mee wilde spelen. We hebben zelfs gewonnen.
Meer lezen over de Kolenkitbuurt? In dit boekje staan verhalen, interviews en foto’s van de buurt en de mensen. Wil je liever het boekje thuisgestuurd krijgen. Stuur dan een mailtje naar communicatie@eigenhaard.nl