Ik had een beganegrondwoning in de Staatsliedenbuurt. Oud en klein, maar wel fijn. Eerst woonde ik daar alleen en op het laatst met mijn vrouw María en onze twee dochters. Het lukte niet om in die buurt een betaalbare grotere woning te vinden. We wilden graag in Amsterdam blijven, hier hebben we ons leven.
Er werden in dit blok zeven sociale huurwoningen tegelijk aangeboden op WoningNet. In combinatie met onze lange wachttijd hadden we een serieuze kans. Toch waren we verrast toen we voor een bezichtiging werden uitgenodigd en de woning kregen. We hebben hard gewerkt in het huis voordat we gingen verhuizen. Dat was een flinke opgave met twee kleine kinderen en werk. Gelukkig hadden we hulp van familie en vrienden.
Heel goed. Alle bewoners in dit blok zijn supervriendelijk. Het is vlakbij mijn oude buurt, dus we hoeven niet ons hele leven om te gooien. De kinderen blijven voorlopig op hun oude school en opvang, dat is tien minuten fietsen. De autovrije straat is heel fijn. We merken wel dat de nieuwe straten nog niet bekend zijn in de navigatiesystemen. Lastig voor de bezorgbusjes. De plantenbakken voor het huis zijn door het stadsdeel gevuld. We hopen dat het groen aanslaat met de droogte.
In mijn vorige buurt was ik container-adoptant. Dan zorg je dat het schoon blijft rondom de afvalcontainers en doe je een melding als er grofvuil naast staat. Hier ligt zo nu en dan ook veel rotzooi op straat. Ik denk dat ik me opnieuw ga aanmelden.
Meer lezen over de Kolenkitbuurt? In dit boekje staan verhalen, interviews en foto’s van de buurt en de mensen. Wil je liever het boekje thuisgestuurd krijgen. Stuur dan een mailtje naar communicatie@eigenhaard.nl